Są takie dania, których koniecznie trzeba spróbować.

Choćby  włoska pizza, sałatka grecka, śródziemnomorska musaka, turecki kebab, belgijskie gofry czy czeskie knedliki.

Sięgając dalej, to: indyjskie curry, tajski pad taj, wietnamska zupa pho, sajgonki czy spring rollsy. A także japońskie sushi.

I prawie zawsze można być pewnym, że to będzie udana degustacja. W wielu przypadkach powstanie z tego związek na długie lata.

Prawie robi wielka różnicę.

Mój pierwszy raz z tadżin zdarzył się w jakiejś warszawskiej, marokańskiej restauracji. Już nieistniejącej – ciekawe dlaczego?

Poszliśmy tam z przyjaciółmi. Zamówiliśmy sporo dań, w tym 2 warzywne tadżin.

Dostaliśmy  2 x nieprzyprawione, rozgotowane, odgrzewane i ledwo ciepłe dania. Pewnie trudno uwierzyć komuś kto kocha tadżin, ale wyleczyłam się z tego dania na parę lat.

Jednak tadżin to gwiazda marokańskiej kuchni. Chcę je docenić. Nie wierzę, że 30 milionów Marokańczyków plus dalsze miliony miłośników dania na całym świecie,  mogą się mylić.

To główny powód mojej podróży do Maroka.

Zobaczymy czy faktycznie pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz.

________________________________________________

TADŻIN – to nazwa zarówno arabskiego dania jak i naczynia, w którym się je piecze.

Danie może się składać z mięsa, kaszy i warzyw. Przygotowywane są też tedżin wegetariańskie, bez dodatku mięsa. Jednak w każdym przypadku smak dania jest charakterystyczny dzięki mieszance przypraw tabil. (czosnek, kolendra, kumin, papryka i kiszone cytryny)

Naczynie wykonane jest z gliny i posiada wysoką, stożkowatą pokrywę. Po upieczeniu, tadżin stawia się bezpośrednio na stole, jest to więc także naczynie do serwowania dania tadżin.

No zobaczymy, zobaczymy….

Zaczynam zbierać przepisy na tadżin. Mam nadzieję, że kilka uda mi się tu umieścić.