Urodziłem się na pustyni. W wiosce leżącej za Jaisalmerem, przy granicy z Pakistanem. Nic tam nie ma. Tylko piasek i wielbłądy.

Domy budowane były z gałęzi z buszu i okładane krowimi plackami suszonymi na słońcu. Chroniły nas przed piaskiem i chłodem nocy.

Przyjechałem do Jodhpuru gdy miałem 13 lat. Ze środka pustyni, gdzie spędziłem całe życie, prosto do miasta.
Nie znałem Hindi ani angielskiego.

Tak, Hindi też nie znałem.
Tam u nas, na pustyni, mówiło się naszym językiem.
Hindi nauczyłem się już tu, w Jodhpurze, a angielskiego uczyłem się od turystów, gdy zacząłem pracować w hotelu.

Dobrze mówię? Dziękuję.
Mówię, czytam, liczę. Jestem z tego dumny. I nauczyłem się wszystkiego całkiem sam.
To mój sukces, dzięki temu mogę tu być.
Ja – Misri, chłopak z pustni.